Paris in the rain...

metrostation Hotel de Ville :)

dát is waar we waren gebleven! En niet zomaar een buitje, neuh....hoosbui type nat tot op het bot binnen 3.2.1.!

Dat heet, als je geen plu bij je had, zoals mijn reisgenoot:D...mijn charming pluuke was natuurlijk te petit voor twee van ons en dus stond ze druipend als een verzopen kat een paraplu te shoppen bij een souvenirstandje direct aan de Seine! Dus natter werden we niet...uhm...totat je over moet steken dus....het water stroomde door de straten en de goten liepen over, dus hoe je ook sprong, je sprong er altijd midden in! Met je stoffen gympies.......:D.

plafonddeco van weer een andere metrostation

En nu? Lopen naar het dichtstbijzijnde metrostation ? Of flex en kalm een taxi scoren? Dat dus...althans.....dat probeerden wij, in de tijd dat we niet met open monden stonden te gapen naar de Madamen die elkaar bijna de zojuist aangekomen taxi uitmepten met hun pluukes! Werkelijk, plaatsvervangende schaamte! Maar goed....geen afwachtende houding, dat was dus duidelijk, dus joelend en zwiepend met onze pluukes stonden we inmiddels midden op straat.....alwaar de taxi's ons voorbij zoefden......want een taxistandplaats is een taxistandplaats en dat is NIET midden op straat...ook niet in een hoosbui! *zucht*
Terug naar het begin dus.....taxistandplaats...en jawel...dmv een ferme duw in mn rug loodste mijn reisgenote me zo'n redder in hoosbui in en met een BONSOIR plofte ik op de achterbank.
De rest van het gesprek moest ik aan me voorbij laten gaan, maar dat die monsieur not amused was was me wel duidelijk!
Omdat hij ons niet kon vertellen hoeveel het tripje naar het hotel zou gaan kosten en wij ons hele Parijsbudget in 1 hoosbui zagen verdwijnen lieten we ons naar het metrostation brengen. Dat die monsieur ons er liever uit zou zetten en een lucratievere klant zou meepikken maakte hij ons ongezouten duidelijk...althans...dat hoorde ik natuurlijk weer achteraf! Je snapt...geen fooi voor deze monsieur!

wijnkelder in een van de straatjes....

Geen monsieur Grimijzer die ons klein krijgt, we waren al nat, en op het metrostation, én in Parijs...wie doet ons wat?
Opgewekt en nat *kuch*, de metro in naar de trein, met de trein naar dorpje "verwegvancentrum"en dan met de bus/taxi naar hotel en slapen gaan...zo zou het gaan........correctie...zou het móeten gaan.............

lounge van een hotel in St Germain...IN Parijs dus...missie was...visitekaartjes scoren van hotels IN Parijs....voor een evt volgende keer;)

to be continued..

Liefs,

Lynda

Waar waren wij?

In Parijs dus!:). Inmiddels alweer een week geleden, precies op zondag, hadden wij onze dag 2 in Parijs. Na een (korte) goede nachtrust waren we al het leed van de avond ervoor alweer vergeten hoor...zo zijn wij *WOESJ* weg ermee en lekker verder gaan!
Dus na een copieus petit dejeuner(want een goede bodem is een must als je de nodige kilometers voornemens bent te gaan maken he;)) togen we huppelend(yeah right..na een avond swingen bij de Toppers en een hele dag geslenter in Parijs) naar de bushalte die HOERA naast het hotel lag! Zie je wel, deze hotelswitch was zo gek nog niet!
*slikt*
Zelfs met onze Paris Visite Card konden we gewoon "zomaar"met die bus mee....en daar gingen we weer....vol in de fout! Ga in den vreemde niet helemaal achteraan in de bus zitten.....zeker niet in een verwegbuitengrijzeindustriewijk van Parijs!
En nu wil ik er even bij zeggen dat NIETS van dit alles beledigend of discriminerend bedoelt is(dat u dat weet!!!), maar geloof me, we waren de enige "blanken" in die bus en ik weet zeker dat onze wieg dichterbij Parijs heeft gestaan dan de rest van de reizigers, en nou is daar natuurlijk op zich NIKS mis mee(NIET DISCRIMENEREND bedoelt) maar toch....ik versta ze niet, ze kijken allemaal nors, en al het "gevaarlijk" ogend reizend mansvolk ging OOK achterin die bus zitten!!!! *kuch* Ik kan je zeggen, ik had bést mn roze paraplu geofferd op de eerste de beste die me had gevraagd hoe laat het was hoor!!(nogmaals: ik verstond ze NIET, en mn reisgenote ook niet want het was heus echt waar geen Frans wat ze spraken!)
Allemaal niet nodig, we bereikten de trein zonder kleerscheuren,(en hullie ook;)), en van dat station af waren we weer zo(half uurtje;)) in hartje Parijs!
En geloof het of niet, maar met de metro in Parijs voel ik me niet onveilig of dorps(alleen als er een monsieur naast ons in de hoek gaat staan urineren....uhm.....en kreunen want blijkbaar was het zijn eerste toiletgang die ochtend:P), maar die bus en trein maakte ons meteen weer wat wijzer...dát zouden wij anders gaan doen op de terugreis.

deur van Notre Dame

lantaarnpaal langs Seine :)

blijft onwerkelijk om te zien...Louvre

zomaar een mooi raam op Place Dauphine, een plein op Ile de cite, het eiland in de Seine

Notre Dame

zomaar(weer) een herberg in een zijstraatje

uhm...volgorde is zoek zie ik....Notre Dame van heeeel dichtbij ;)

fontein voor Saint Sulpice(die ja...Da Vinci Code)

we waren net te laat om het orgel te kunnen bezichtigen maar ook van onderaf was het práchtig!

in St.Germain, het oudste restaurant(hotel) van Parijs

.......

St Germain, de beroemde bakker Paul, we zijn binnen geweest gezucht en gekeken, en weer naar buiten gehold, lange rijen....;)

nah ja....hier op de hoek van de straat hebben we ons even tegoed gedaan aan een drankje...onder bomen, op het terras, op de hoek van de straat...*zucht*

MOJITO!!!!:)

appartementen direct aan het park bij de Eiffeltoren

Pont des Arts, kan een heel verhaal over die brug vertellen maar het leukste is toch wel dat ie tjokvol slotjes hangt! Oorspronkelijk bedoelt voor geliefden die hun initialen op een slotje schreven en het sleuteltje in de Seine mikten. Teken van "undying love". Wij deden dat ook, maar dan met de initialen van onze meiden erop(ik smokkelde er ook de initialen van mn Lief op hoor;)), zochten een zonnig plekje voor ze uit, sloten het slot, maakten een foto, opende het slot, draaide het om, maakten een foto van de andere kant en jawel, we waren zover...de sleutels konden de Seine in.

Dat is ook nog wel een dingetje....de ene rondvaartboot na de andere komt onder die brug door he, en je wil het natuurlijk wel goed doen....dus een beetje timing en gevoel voor richting was gewenst. *PLONS* Missie geslaagd.

muziek in de ondergrondse!! ZO leuk!

we ondernamen nog een "Seinecruise". Het weer was prachtig en de avond was jong (21.00 uur)....DE ideale omstandigheden voor een tochtje over het water.

de ondergaande zon kuste alle prachtige gebouwen langs de Seine, magisch gewoon!

oplettende kijker ziet de lucht..*kuch*

Pont Alexandre III in het echt toch echt niet goud hoor...maar die zon...zoals gezegd....sprookjesachtig mooi!

dat moest natuurlijk gevierd worden, Seinecruise in stijl, met champagne! De vorige keer bovenop de Eiffeltoren, nu bovenop de boot!

stiekem toch blij met dat meegesleepte roze parapluuke want die dreigende lucht was OOOO ZO'N duidelijk voorteken...dat wij gewoon negeerden!!! Totdat het niet meer ging.....

Wat er hierna allemaal gebeurde...moet echt in een volgend blogje want jullie moeten inmiddels plassen zoveel foto's koos ik(en ze zijn het echt niet allemaal), dus ik hak dag 2 in 2:)..genoeg spanning voor vandaag.

Morgen meer....kan het erger? MAIS OUI!!;)

a demain!

Lynda

Inspiratie voor je Interieur...

welkom bij:

www.inspiratie-interieur.nl

Vanaf nu 24 uur per dag 7 dagen per week Inspiratie voor iedereen!

Laat je me even weten wat je ervan vindt? Mailadres vindt je ook op de site.

Even tussendoor!

Nou weet ik wel dat sommige van jullie benieuwd zijn naar het vervolgverhaal PARIJS, maar ik móet dit even tussendoor melden!
Vanaf morgenmiddag 12.00 uur zal onze NIEUWE website online zijn! Ik zal morgen het "adres" met jullie delen zodat jullie allemaal gezellig kunnen komen kijken! Dus heb nog éven geduld, de laatste hoekjes worden nog geveegd, alles rechtgezet, klaar voor de gasten!
SPANNEND!!!!

Liefs,

Lynda

Parijs maakt alles goed!

Bonjour! Apres Paris kan beginnen!

Ik heb de voorpret met jullie gedeeld(jullie hadden weinig keus;)) en nu zullen jullie ook de napret en het reisverslag opgedist krijgen!

Allenig....nou weet ik wel, dat er wat mensen zijn die mij toch al het stickertje ADHD hebben opgeplakt;), die mij misschien met een flinke korrel zout nemen omdat men denkt dat ik hier de hele dag als een hyper dramaqueen door het leven krijs :)....en nu kan ik natuurlijk blijven beweren dat niks van dat alles de realiteit raakt......en dat het puur enthousiasme is...maar het reisverslag PARIJS kan eigenlijk in twee gedeeltes opgesplits worden, en ik ben "bang"als ik deel A hier uit de doeken doe, dat jullie denken dat ik op overdrijf, dat ik aandik, dat ik probeer jullie te vermaken(geloof me, vermakelijk was het NIET...al hebben we er wel smakelijk om moeten lachen, want 1 ding is zeker...NIETS...en NIEMAND....kills our PARISMOOD!!!)

Dus...wat leek me slim, ik knip en plak het stukje van dag 1 gewoon van mijn reisgenote..:D :

Lieve Dames en Heren....ik vrees dat als ik hier ons Parijsche Avontuur neerkalk, ik als een ongeloofwaarlijke fantast wordt beschouwd. Maar ik zeg U: Ieder woord is waarheid!! Vraag maar na bij Haar. Alles dat onze moeders ons geleerd hebben vooral NIET te doen (en datgene wij onze dochters vertellen NOOIT te doen) hebben wij min of meer noodgedwongen gedaan. Ik vrees dat Lynda's wederhelft van zijn stokje af gaat wanneer wij weer eens met een extreem spontaan plan aan komen kakken. Maar we hebben gelachen! En veuls! En we hebben genoten! En veuls!

Enkele opmerkingen (zou een dag bezig zijn alles neer te pennen)

Neem vooral geen maaltijd in de Thalys. Een chique croque monsieur is niets anders dan een prijzig moordwapen. Met gevaar voor eigen leven hebben het ding richting onze maag gedreven, ondanks de tegenwerking van het stuk elastiek kaas dat er tussen zat gevrot.

Hebben wij onze Vlekkengids afgewerkt?
Nee. Flex als wij zijn, hebben we ons laten leiden door spontane acties, en (weers)omstandigheden. Een wolkbreuk na een boottochtje van het type binnen-een-minuut-nat-totaan-het-bot, deed ons besluiten zo snel mogelijk een taxi in te duiken. Helaas dachten daar hordes doorweekte toeristen en opgefokte fransozen hetzelfde over. Met onze enkels in het water dat rap de Seine instroomde, waren wij zowaar getuige van een heuse cat-fight, waarna wij ons met gevaar voor eigen leven (een zinnetje dat U nog heel vaak zult horen en soms erg serieus zal moeten nemen!!!) midden op de weg te storten en een taxi in te duiken. Een zeer chagrijnige taxi-chauffeur liet ons de hoofdprijs betalen voor een kort ritje omdat hij inkomsten zou verliezen aan ons.

Het Hotel, of beter: De Hotels als in meervoud: Wij waren ons terdege bewust van de ligging van het hotel. Vandaar de beslissing de bagage achter te laten op het station, Parijs in te duiken, en pas des avonds in te checken. Voor alle zekerheid gaven wij nog een belletje naar het hotel om dit door te geven. "Geen probleem" zei de meneer. "24 uurs service" zei de meneer. "Er zou voor alle zekerheid een notitie bij de booking geplaatst worden" zei de meneer. "Loopafstand van het station" zei de meneer. En tja, van een Ibis hotel mag je dat wel verwachten, dachten wij.
Het tegendeel bleek waar te zijn. De reis met de RER was al een ervaring op zich. We stapten uit in het juiste stadje, en daar ging het mis.....goed mis.... allereerst kachelden wij (met bagage) de verkeerde kant het station uit in een gehucht midden in de heuvels. Geen probleem: kleine tegenslag, dus doken we een vage bar binnen om de weg te vragen. Na enig overleg van de lokale bevolking, werden wij de andere kant op gestuurd met de boodschap een bus te pakken. Aan de andere kant van het station aangekomen, en na een korte blik te hebben geworpen op de rondhangende locals, het onverlichte onbekende terrein en gehoor gevend aan een gevoel van ernstig onbehagen, besloten wij dat het verstandig was een taxi te nemen richting hotel. Maar geen taxi te bekennen op de taxi-standplaats. Geen probleem. Er was nog een kebab/pizza/donner-tent open, we stiefelden naar binnen en vragen vriendelijk aan 8 man niet-werkend personeel om een taxi te bellen. Waarop wij een telefoon in onze handen geduwd krijgen. Duidelijk gemaakt dat wij geen nummer hadden van het taxibedrijf zo ver buiten Parijs, zoekt deze werkelijk niet al te snuggere meneer van onduidelijke etnische afkomst het nummer op, om vervolgens de telefoon te overhandigen. Dat loste ook niets op, tenslotte hadden wij geen flauw idee waar wij zaten. Uiteindelijk kregen wij te horen dat er geen taxi's reden na 8 uur 's avonds....laat het nou tegen half elf zijn geweest. Dus hoppa, wij nog steeds vol goede moed en met alle bagage de heuvel op..al innerlijk vloekend want de planning was "travel light" en zo licht waren die koffers niet! We moesten een uur wachten....en ondertussen werden wij geobserveerd door de plaatselijke bevolking. Toen kregen wij een briljante ingeving: we bellen toch gewoon het hotel op, leggen de situatie uit en laten een taxi komen, wetende dat de meeste hotels toch wel een dealtje hebben met taxi-bedrijven. Nog steeds vol goede moed, en lachend (uuhh...pietsie zenuwachtig gegiechel) togen wij met ons hebben en houden weer bergje-af om voor het station (enigszins verlicht) op de taxi te wachten. Wat telefoontjes verder met het hotel, krijgen wij te horen: geen taxi's na 8 uur..... met de moed enigszins in de schoenen maakten wij ons weer op om alsnog de heuvel weer te beklimmen en toch maar de bus te pakken, toen we een auto met een bordje "taxi" aan zagen komen rijden...... wat er toen gebeurde heb ik geprobeerd te verdringen... ik weet nog dat we ons met koffers en al voor de taxi hebben gegooid en eigenlijk de beste man wel kon omhelzen. Ookal was de taxi buiten dienst (meneer was de enige taxi-chauffeur en werkte niet na achten, maar goed, dat wisten we inmiddels al) was hij toch bereid ons naar hotel te brengen. De taxi reed weg, en gelooft U mij, met zo'n 120 km per uur, in een dorpje, heuveltje op en af, straatje in en uit....ik denk dat de topsnelheid op 150 km per uur was. Ik hoor Lynda krijsen: "Ik ga dood", ikzelf kreeg spontaan de slappe lach, en de taximeneer vroeg of we bang waren......(*) Toen doemde het bordje "IBIS" op....wat waren wij blij.
Maar onze blijdschap was van korte duur, want het zeer armoedig ogende hotel was overbooked... Wij overhandigden de bevestiging, maakten duidelijk dat er zelfs een telefoontje was gepleegd en een notitie was gemaakt vanwege de late check in. Maar de duidelijk over-de-zeik-zijnde receptioniste vond dat het ons probleem was, niet het hare. Dat was een verkeerde inschatting van die mevrouw. Ondertussen mengde een sterk naar alcohol riekende meneer zich met het probleem, die zichzelf presenteerde als zijnde directeur van alle hotels in de omgeving (?). Na wat gehakketak met de extreem onwelwillende receptioniste werd er een andere "directeur" zijn bed uit getrommeld. En wij stonden daar, zeer vastberaden en doortastend te wachten op wat er komen ging. Na een zeer vaag verhaal (dat ik U zal besparen) en enkele telefoontjes, werd ons gezegd dat we naar een ander hotel konden gaan. Waarop wij vroegen: "hoe dan????" immers, geen taxi's na 8 uur en bovendien waren wij niet van plan de extra kosten te dragen. Weer volgde er overleg tussen de "directeuren" en de tierende receptioniste, waarna wij te horen kregen dat we gebracht zouden worden.
En toen moesten we een zeer ongemakkelijke keuze maken....onze chauffeur zou de aangeschoten meneer worden...we keken elkaar met iets van wanhoop aan (het was inmiddels al ver na middernacht) en zeiden "ja"... waarop wij voor de tweede keer die nacht, al biddend en hopend op een goede afloop, een autoritje maakten. Om aan te geven: meneer was dusdanig onder invloed dat-ie de kofferbak niet eens open kreeg. En voor de tweede keer die avond waren wij blij het bordje met "hotel" te zien staan. Na een drankje (waarvan wij dachten dat het ons aangeboden werd, maar waarvan we later de rekening hebben kunnen betalen) konden we eindelijk de kamer in.

Als U nu denkt dat het niet erger kan.....dat kan het dus wel!!!

 ***einde citaat****

op een bankje op Place des Vosges was dit ons uitzicht

om het plein heen zijn vele galeries, eettentjes en doorgangetjes naar hofjes en hotel...dit is er één van...een Spa-hotel(zoiets hadden wij dus níet;))

op Rue Rivoli genoten wij van het franse leven, met Pasta en Wijn ;)

(nog niksvermoedend...of course)

Hotel de Ville, zeg maar...gemeentehuis

parkje vlakbij Hotel de Ville

geveltjes(joh;)...ik maakte 310 foto's dus ik ga kiezen he)

en kekke roze bloempotten ;)

en dit was nog niet alles van dag 1, maar ik ga zoals gezegd er gewoon een vervolgverhaal van maken, anders wordt het een gevalletje TMI(too much info), en dan haken jullie af, en dát zou zonde zijn want we hebben echt wel HEEL VEEL mooie dingen weer gezien, enorm genoten en véél gelachen(en gedronken en gegeten;))

Gelukkig zijn wij beiden "gezegend"met de beroemde schouderophalende beweging die je moet lezen als: "o well" en de instelling : "we zullen doorgaan", en de dooddoener "komt wel goed skatje" bijna als lijfspreuk hebben aangenomen.....ik kan zo 2 of 3 mensen opnoemen die al bij de eerste "verrassing"rechtsomkeert zouden hebben gemaakt. WIJ niet...wij kwamen voor Parijs, en wij zagen Parijsm de rest is ..uhm....bijzaak???;)

á demain!

Liefs,

Lynda