Te hoog verwachtingspatroon?

 

zoals gezegd, de foto's van ons eerste hotel.

Ik heb een handtekening gezet onder een verklaring dat ik de naam van het hotel en de reisorganisatie op geen enkele manier negatief in de publiciteit zou brengen....en dat doe ik dus ook niet ;).

Natuurlijk waren we ons bewust van het feit dat in het buitenland zouden verblijven, dat de levensstandaard overal anders is, dat de regels verschillen en dat de maatstaven over hygiëne en (herkenbaar)voedsel niet persé volgens onze normen zouden zijn. 

We hebben ook niet meteen gepiept toen we daar aankwamen, al hadden de puubsters de neiging zich op hun hakken om te draaien bij aankomst, maar omdat het half drie snachts was leek hen dat ietwat lastig;).

Bij het ochtendgloren zag het er echter niet beter uit, sterker nog, snachts zagen we minder want we hadden maar één lamp die het deed;).

Nadat we op jacht zijn gegaan naar toiletpapier en handdoeken hebben we het huisje verlaten met achterlating van een flink aantal Dinars, je weet maar nooit he, maak je vrienden en wordt je bungaloowtje zomaar geupdate terwijl je op het strand ligt.

*plop*

Dinars waren weg...zo ook die ene handdoek(voor 4 man)...wat niet weg was? De spinnewebben, de insecten, de lege toiletrollen....hmmm...oke...die insecten hebben we zelf met zachte dwang buiten de deur gezet(niet dat dat enig effect had...de kier onder de deur was een cm offff 3 a 4, dus je kon erop wachten tot het kruipend spul in colonnes weer naar binnen bonjourden)

Fijn, NOT, maar niet onoverkomelijk...toch? (je meot wat als ouders om mopperende europese pubers te vriend te houden ;)).

Maar die handdoeken, en dat toiletpapier, en die schone lakens en die deur die niet sloot en die schimmels en dan heb ik het niet over het eten en de onvriendelijke personeelsleden!

Het restaurant had meer weg van een kazernekantine dan een vakantieadres, de gordijnen moetsen dicht blijven ivm de zonneschijn....oké....snap ik, maar de blikken die je kreeg als het maar wáágde naar buiten te kijken...te wijzen naar die gordijnen. 

Vieze (stoffen) stoelen, waar volgens mij al half de wereldbevolking een ongelukje op had gehad, de zwetende personeelsleden die zuchtend boven de bakken stonden(tuurlijk, het was warm...maar uhm...*jak*...waarom steeds met je hele hebben en houden over die bakken heen, met je vingers langs de randen gaan en er nieuwe voorraad bovenop kwakken?

Anyway....ik kan best nog even doorgaan(over het feit dat ze geen engels spraken...OF zich gewoon van de domme hielden, NIET eerlijk waren en NIET gastvrij...enzo) maar dat doe ik niet!

Hoofdzaak, het is opgelost, we kregen een ander onderkomen waar we onze laatste dagen naar verwachting hebben kunnen relaxen. 

Daar gaat het uiteindelijk om. 

Toch? 

Of we nog eens naar Tunesië zullen gaan? Denk het niet ;)....vraag het aan manlief en je krijgt enkel een blik;).

Vraag het aan de meiden en het antwoord is (DIT KEER WEL EENSGEZIND) nee!

Vraag je het mij? Hm....het gebied waar wij zaten leek oorlogsgebied(sorry) allemaal leegstand en half vergane gebouwen, geen kip op straat, afval langs de weg(normaal daar dus dat skippen we).

De verkopers vonden wij érg agressief, daar kunnen wij als NL denk ik niet echt mee omgaan! Wij houden van een vrijblijvend praatje en even rustig kijken, koop je niet, even goede vrienden. Koop je DAAR niet....wordt je meteen beledigd "kijken kijken en niet kopen"(op valse toon en wegwerpgebaar) en daar wordt IK niet vrolijk van.

Ik probeer iedereen te begrijpen, elk volk te accepteren zo ze zijn, maar snappen? Na een gesprek met één van de animatoren van het tweede hotel bleek, deze drie maanden moeten ze hun kost verdienen voor het hele jaar.

Oke, maar IK denk dan, wees vriendelijk en paai de mensen, dan geven ze geld uit en komen mss nog eens terug.

Snauw je ze af en probeer je ze te *uhm* naaien (skoezie)....bedank IK voor een volgende keer!

Nogmaals, ik verwachtte GEEN rode loper, GEEN aaien aaien, GEEN dankbaarheid in welke vorm dan ook! Maar de ober bij het tweede hotel had het slimmer aangepakt...jonge knul...dekte elke dag bij lunch en diner een tafel speciaal voor ons, tafelkleed buiten(niet de bruik), glazen op tafel, flessen water erbij, drie rijtjes bestek, bloemen, stoffen servetten en na afloop een grote schaal meloen. 

Het schijnt een blijk van waardering te zijn(bleek ook weer na gesprek met locals) voor ons als gezin, maar wij deden niks, waren gewoon onszelf, met respect en fatsoen(niet pochend bedoelt, geloof me....met puubsters aan tafel die elke dag wel iets volknoeiden...;)). 

Net als in alle landen heb je positieve uitzonderingen en negatieve uitzonderingen, maar voor Tunesië en haar hele economie en toerisme HOOP ik dat deze jonge ober in de rest van z'n leven een voorbeeld zal zijn voor zijn landgenoten!

Ik blijf herhalen, ik ben een Nederlandse, woon in een durp, heb nog niet veel van de wereld gezien en heb zeker niet het idee dat ik die ook maar IETS kan veranderen...dit is enkel en alleen mijn gevoel bij dit verhaal.

Zaai en je zult oogsten....ONZE ervaring was..GRAAI en haal je schouders op...jammer.....voor de rest!

Liefs,

Lynda

ps: omdat ik weet dat e.e.a. zomaar heel snel uit zn verband gerukt kan worden blijf ik erop wijzen dat ik geenszins de intentie heb een bevolking te beledigen, heb ik (soms tot wanhoop van mn man) vele verkopers toch een vriendelijk woord gegeven(en zij mij een tasje met aankopen..*ZUCHT*)......maar het is gewoon een héle andere wereld....niet minder mooi, niet minder waard, maar voor MIJ anders....en anders is niet fout, maar ik wil me wel veilig voelen op vakantie..en NIET het gevoel hebben IEMAND tot last te zijn!