Meneer J. was al jaren ziek, érnstig ziek, er was alleen maar achteruitgang, inleveren, acceptatie en afhankelijkheid. Voor Mevrouw J. was het ook een héél zware tijd, maar hee, als je 50 jaar getrouwd bent, doe je alles wat er nodig is en wat in je macht ligt om je partner zo goed mogelijk te verzorgen.
24 uur per dag, 7 dagen per week met alle geduld en liefde die ze in zich had. Vorige week maandag zwaaide ik ze uit, gingen ze op "gouden huwelijksreis"met de Zonnebloem....om vervroegd terug te moeten komen en uiteindelijk de strijd om het leven van Meneer te moeten verliezen....
Meneer en Mevrouw J hebben altijd samen veel ondernomen, vele wandelvakanties gemaakt, en zijn altijd samen geweest. En dat samen zijn heeft Mevrouw J tot aan het einde voor Meneer J kunnen "regelen"! Veel zorg aan huis(waarvan ik er dus een was), al haar vrije uren verdwenen en hobbies had ze niet meer. 24/7.....toewijding....
De beslissing om Meneer vanaf begin dit jaar 4 dagen naar de Dagopvang te laten gaan omdat haar eigen gezondheid te wensen over liet was de moeilijkste die ze heeft moeten maken. Ze had geen keus, en ze maakte er het beste van....voor hen beiden.
Gistermorgen vroeg heeft ze Meneer moeten laten gaan....
Ook al was praten voor Meneer al een tijdje niet meer mogelijk, we hadden een manier gevonden om met elkaar te communiceren. Een man met humor, hield er wel van als iemand een dolletje met hem maakte, hem niet als "zielig" beschouwde en behandelde. We hebben soms om dingen moeten lachen die voor een buitenstaander onbegrijpelijk waren......soms moet je dat gewoon doen.
Geen dolletjes meer, geen pesterijtjes, geen duim omhoog.....voorbij!
Het kwam niet geheel onverwacht, en toch had iedereen er best nog wel even op willen wachten....
Zoals elke week, waren mijn laatste woorden vanmorgen bij het afscheid nemen: Toedeloe Meneer J!!!
Levenslessen: ik zie er wel een paar....
Liefs,
Lynda
Veel sterkte ermee. Wij hebben vorige week een oom begraven. Groetjes Alie
Veel sterkte! Je schrijft er heel mooi over ... een mooie ode aan meneer J!
Wat heb je dat mooi opgeschreven. En wat een dappere en lieve vrouw is mevrouw J.
Ik wens jou, maar vooral ook haar heel veel sterkte bij het verlies van een lieve man.
Ach jeetje Lynda...........ja,wat zeg ik dan hé...eigen;lijk niet zoveel..
Hoe ziek ook we kunnen ze niet missen maar soms is het toch beter voor de patiént zelf en ook voor de naasten hé,zo gaat dat dan..
Maar nu meot Mevr J alleen verder en dat zal best zwaar vallen.
Ik wens jullie sterkte meis.
lieve groetjes van mij
Dicky Marie
Mooi stukje, zal meneer J. vast erg waarderen.. Een levensles is het zeker, daarom probeer ik zo vaak mogelijk een bezoekje te brengen aan mijn oma.. fijne avond xx
Wat heb je dit ontzettend lief geschreven.....
Petra
een mooi afscheid voor meneer J! @nne
Wat een mooie post, ben er helemaal stil van. Ik begrijp dat je in de thuiszorg werkzaam bent? Mooi beroep, dankbaar ook! Fijn gevoel dat je iets hebt kunnen betekenen voor meneer en mevrouw J!
Liefs Carolien
Zo lang samen, lief en leed delen.. ook al werd het steeds zwaarder, mevrouw zal haar man missen..
Mooie post heb je geschreven!
Groeten, Corine
Mooie liefde volle post Lyn!
Zal wel moeilijk en wennen zijn voor mevr J en voor jou,sterkte ermee!
(en wat het graven betreft,we hebben koi's en die moeten s'winters deze diepte hebben om te kunnen overleven )
xxxx ka
Wat een mooi blogberichtje. Het zal wel moeilijk wennen zijn voor mevrouw J en ook voor jou... geen toedeloe meer...
Fijn, dat meneer J. ook al kon hij de laatste periode van zijn leven dan niet meer praten wel op een andere manier kon "praten" er nog veel plezier en lolletjes was.
Sterkte, veel liefs en een dikke knuf, Collie
50 jaar samen, op leeftijd, en zo nog tig opmerkingen maar ... dat maakt het verdriet er niet minder om. Mooi blogje voor meneer en mevrouw J.
Mooi verwoord! Mevrouw en meneer J. hebben geboft met jou... Blijf je mevrouw J. helpen? <3
Wat heb je dat mooi weergegeven!! We zouden dat allemaal wel willen...zoveel jaren vol liefde voor elkaar! En zolang alles van een leien dakje gaat is dat goed op te brengen, maar mevrouw heeft échte liefde getoond! Dit eerbetoon komt beiden (en alle lieve verzorgers) toe!
Sterkte Lynda! Een hele mooie post die veel mensen aan zal spreken, ook al kennen ze jouw meneer en mevrouw J helemaal niet. Vergeet je mevrouw J. niet? Liefs Anna Marie.
Wat ontzettend verdriet voor mevrouw om haar grote liefde, na zoveel jaren samen, te laten gaan. En wat bijzonder dat er zoveel lieve vrijwilligers waren om hen beiden de helpende hand te reiken. Met alle aandacht en zorg.
Ik weet zeker dat jullie mevrouw de komende tijd niet vergeten !!!
Sterkte Lynda en petje af X
Groetjezz lfs mij
prachtig.... dikke knuf voor jou en mevrouw J.... sterkte!
Zal toch een raar gevoel zijn, nu meneer J er niet meer is?
Ga je nog naar de begrafenis? Petje af voor mevrouw J, je oet het toch maar willen\kunnen voor je lief te blijven zorgen.
Sterkte groetjes
Tja meis het hoort er allemaal bij...mooi geschreven hoor...het word heel anders als het om je ouders gaat.....liefs van mij....enne sterkte....xxx....knuffellll...x
Vijftig jaar samen en dan afscheid moeten nemen; het blijft moeilijk! Je hebt er een mooie post overgeschreven.
Lieve groet, Miranda
50 jaar samen....da's niet niks.
Voor mw. J zal het moeilijk worden!!
Ik wens jullie sterkte.
Mooie post heb je ervan gemaakt meis.
liefs Carla.
Liefffff!!
X
Mooi geschreven…
Groet Kiki
Ik zie het allemaal voor me.
Vooral die duim omhoog.... met de humor, dat was mijn moeder ook.
Jammer dat ze die reis af moesten breken, en meneer J zelf aan een reis begon.
Lief van je.
En dan gaan mijn gedachten vooral uit naar mevrouw J.... Na 50 jaar lief en leed delen met die ene persoon die er dan niet meer is... Lijkt me vreselijk!
Lief van je dat je meneer en mevrouw J. op deze manier herdenkt!
X Juth
Een reactie posten