Gisteren was het voor ons net als voor zoveel andere "ouders van een aankomend brugklasser" de avond van het aanmelden op het de middelbare school. Meisje 2 zal na de zomervakantie haar eerste stappen op de middelbare school zetten. Ze heeft(GELUKKIG--> voor mama;)) gekozen voor dezelfde school als waar haar grote zus zit.
Dat voordeel heeft ze, er is altijd iemand in de buurt die je kent.
Haar pech is dat ze als enige uit haar klas op deze school dit niveau zal gaan volgen, met als gevolg dat ze helemaal alleen een nieuwe klas tegemoet moet treden, en dat vindt ze best wel eng.
Ze heeft gaar zus al flink uitgehoord over "hoe wordt je vriendinnen met een wildvreemd kind":)...dus ook hier geldt, een een slimme meid is op haar toekomst voorbereidt:).
Het zal uiteindelijk allemaal wel goed gaan komen, daar vertrouw ik op.
Wat me méér "zorgen"baart....het nieuws...al die nieuwsberichten die over kinderen gaan.
Kinderen die op de terugweg van een schoolreis verongelukken.....ik negeer graag de vragende opmerkin: "wat moeten kinderen van groep 8 tien dagen in zwitserland?"(ging het daar om? Het was een ongeluk....)
Of
Het jongste slachtoffer van die "meneer"die zijn behoeftes bevredigde bij KINDEREN..KIN DE REN...en met als meest shokkende feit...het jongste slachtoffer was 19 dagen!!!!
ik negeer graag de vragende opmerking: "wat doet een kind van 19 dagen op een psz?"(gaat het daarom??? Ongeachte de leeftijd van het kind...die meneer maakte MISBRUIK...MIS BRUIK...van een machteloze groep mensen, van mensen van de toekomst...ik stop hier....het is niet mijn bedoeling deze discussie hier te voeren)
Of
Het "monster" dat gisteren in Toulouse zijn gram meende te moeten halen en "gewoon" een flink aantal kinderen en hun ouders het leven ontnam. Ik negeer graag het feit dat het om JOODSE kinderen en ouders gaat.(doet dat er IETS toe???????? Geen discussie.....)
Natuurlijk is niet heel de wereld rot, slecht of ziek, maar als ouder van twee meiden die in de leeftijd zitten dat er steeds meer vrijheden gewenst zijn.....moet ik toch weleens slikken hoor....en nog een keer....en zuchten....en Hopen Geloven én Vertrouwen.....
Liefs,
Lynda
Je zal je kind los MOETEN laten. Dat is als moeder zijnde niet makkelijk (geldt ook voor vaders hoor). Maar elke dag in de zenuwen zitten om het feit dat er iets gebeuren kan, dat is GEEN leven. Voor jouw niet en voor je kind niet. Het enige wat je kan doen, kuz ze elke ochtend en zwaai ze uit. Maar druk ze wel op het hart dat er ook mensen zijn die het minder goed met ze voor hebben. Meer kan je niet doen. Ik/wij hebben ze wel altijd op het hart gedrukt, bellen als er iets is en wij komen. Niet in het donker alleen naar huis fietsen, lopen enz. Wij halen anders je wel.
Kijk ik heb die tijd van school gaande kinderen gehad. Maar elke leeftijd heeft zijn zorgen. En als goede ouder heb je dat ook.
dusssssss
Kusje groetjes
Ik ervaar het net zo! Je moet er toch niet aan denken... Moet je ook niet want dan heb je geen leven meer, maar toch... het blijft wel hangen.
Ik ben er inmiddels achter gekomen dat ik gefaald heb,heb als moeder niet alles opgemerkt...mijn kind niet kunnen beschermen..dat doet pijn..want ik dacht dat ik ze in alles beschermd had.....
De wereld ziet er niet zo mooi uit..er gebeuren vreselijke dingen,soms sluit ik me ervan af..om de dingen te kunnen dragen..ben ik dan slecht,geloof het niet......
Karin
Weetje Lynda, dat mijn ouders die de oorlog hebben meegemaakt en alle ellende het ook gedurft hebben op deze wereld er twee neer te zetten, dat ik het ook gedaan heb en ook twee, terwijl de wereld helemaal niet zo mooi is. Maar meis, elke dag overal is er ellende, kleine beetjes komen maar op tv, en gelukkig kleine beetje want het is veel te zwaar om het allemaal te dragen.
Het gekke is dat dingen blijven hangen heel even of iets langer maar dan pakken we allemaal weer de draad op, dat is ook het leven.
Helaas of misschien wel goed?
Dus zoals je zelf altijd schrijft: het komt goed, schatje!
Liefs
Tanja
Ik voel helemaal met je mee Lynda. Ik heb dat gevoel ook altijd gehad en nog. Dat is gewoon een oergevoel en daar kun je niets aan doen. Het is inderdaad de kunst van het loslaten maar oei wat is dat moeilijk. En natuurlijk zal er wel eens wat mis gaan, zullen ze hun neusjes gaan stoten. Ik spreek uit ervaring:(
Natuurlijk is angst een slechte raadgever maar helaas in deze tijd wordt je ook bang van al die ellende. Maar blijf er wel over in gesprek met je meiden. En wat Tanja hiervoor al zei: Het komt wel goed schatje.;)
Lieve groet,
Agnes
Ja meid, er zijn momenten dat je die dingen die jij noemt extra voelt binnen komen. Maar blijf er niet te lang in hangen, want het leven gaat door. En laat het niet door angst beheersen. Zo sliep ik bij de eerste die uitging niet voordat ik de sleutel in de deur hoorde. En bij nr 3 slaap ik gewoon, want als er iets is dan bellen ze wel.
En fijn dat je jongste voor jou op een bekende school komt. En voor haar, och ze is zo gewend..)
Liefs
Ja elke nieuwe stap is ook voor moeders moeilijk.......
Nu hebben beide jongens hun plek wel aardig op de nieuwe school....
en laten we weer meer los......
Komt goed schatje.
FF
Je kunt je kind niet overal tegen beschermen... Je moet je leven niet laten regeren door angst... Dan zou je sterven voordat je doodgaat!
X Juth
Lijkt me ook een mega stap het voortgezet onderwijs.. ik moet er echt nog even niet aan denken (hoeft ook nog niet gelukkig)! Sterkte! En wat die berichten betreft: geen woorden voor...
En lieverd...dat gevoel zal nooit overgaan.
Mijn moeder roept altijd..een kind krijgen is 'levenslang'
Bij mij zijn ze 32 en 29 jaar en nog maak ik me zorgen...blij als ze bellen of sms'en dat ze goed aan gekomen zijn.
Los laten heet dat...maar dat is zó verdomde moeilijk!!!
Het komt ook wel goed..diep in ons hart weten we dat, maar het zijn wel jouw bloedjes van kinderen, die je toch maar mooi 9 maanden onder jouw hart gedragen hebt...en niemand kent dat gevoel beter dan een MOEDER!!
liefs Carla.
Tja ik begrijp je bezorgdheid echt ...zou ik ook hebben als ik kinderen had........door al je zorgen ben je nog niet eens bij mij komen gluren...ik dacht dat jij binnenkijken zo leuk vond ???....kuchhh.....lente knuffel van mij...xxx...xxx...xxx..
1 geluk heb je inderdaad. Dat grote dochter een oogje in het zeil kan houden bij jongste dochter. Het grootste voordeel die je meiden kunnen hebben is een moeder die ze goed in de gaten houd en veranderingen in gedrag best zal registeren. Vertrouw op je gevoel en vertrouw op je dames. Gaat het helemaal goed komen. Ook met mamma.
Liefs Anna Marie.
Al die vreselijke dingen die gebeurd zijn en waarover je schrijft, hebben mij ook zeer aangegrepen.
Kinderen hebben is een bron van grote vreugde, maar ook van verdriet, bezorgdheid, trots en angst.
Je jongste gaat nu de ,,wereld ,, ontdekken en het gaat haar goed af, dat zul je zien.
Toen mijn jongste naar de middelbare school ging vroeg ze mag ik na mijn eindexamen op interrail? Ja natuurlijk zei ik en dacht, dat gaat nog zes lange jaren duren. Maar die jaren vlogen voorbij en daar ging ze, mijn kind, met haar enorme rugzak. Ik krijg er nog tranen van.
Loslaten is zo moeilijk, ik weet het.
Veel sterkte lieve Lynda.
Hermine
Lieve Lynda,
Je meisjes iedere dag een beetje los laten en ze dan toch weer onder moeders vleugels thuis mogen ontvangen, dan ben je zo gelukkig dat alles goed is!
Ik merkte het al vanaf dag 1 dat ik Frederike kreeg: het was meteen een vorm van loslaten, want ze zat niet meer aan mij vast. Iedere dag een stapje meer en verder weg en soms ook weer terug naar mama.
Maar je moet er niet aan denken dat er zulke verschrikkelijke dingen met je kindje gebeuren als hoe je ze beschreef. Wat een drama's, niet te bevatten.
Wij hebben vrienden in Heverlee wonen die hun kinderen een klas lager hebben op de school waar de 7 kindjes zijn omgekomen bij het busongeluk in Zwitserland... niet te beschrijven wat daar allemaal gebeurt.... ook voor die kinderen heel heftig allemaal...
Probeer te blijven vertrouwen, te geloven en te hopen dat alles goed blijft gaan, met een beetje vallen en opstaan, wat ook goed is...
Blijf bij jezelf en vertrouw op jezelf en je dochters!
Liefs van Dagmar
Loslaten is moeilijk, we (her)kennen dat allemaal.
En bij het bovenstaande staan we allemaal letterlijk stil.
Verschrikkelijk dat dit soort dingen gebeuren ...
Toch blijft loslaten een kwestie van vertrouwen. Je kunt het Lynda ;-)
Fijne week !!! Groetjezz lfs mij
Ja loslaten is het moeilijkste wat er is. Maar doe je het niet, dan bewijs je je kind geen dienst.
Ook wij hebben ons meisje afgelopen week op de middelbare school aangemeld. Zelf is ze er helemaal aan toe (ik heb het wel gehad met die basisschool mam...) maar ik iets minder ha ha. Zelf bereidt ze zich voor op de nieuwe school/tijd door alle boeken van "hoe overleef ik" te verslinden :-)
Lieve groet,
Juul
Kleine kinderen, kleine zorgen en grotere kinderen, grotere zorgen. Het is echt waar. Zodra ze uit je gezichtveld zijn, maak je je zorgen om alles. Zie je alleen nog maar beren op de weg, nou ja, bijna alleen nog maar. Het is zo moeilijk tegenwoordig om gewoon maar te zeggen; ik vertrouw mijn kind, het is juist de omgeving die niet te vertrouwen blijkt...
Ik wens je alvast een heel fijne woensdag,
Lieve groet,
Mirjam
.....hoe was het ook alweer...
Een mens lijdt nog het meest door het lijden dat hij vreest...
Kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat die zelfde bezorgdheid om meisje een jou parten speelden...door jou hoofdje ging,jou kind straks voor het eerst na de zomervakantie alleen op de fiets naar de middelbare school....het dorp uit...enz.
En hoe kijk jij naar het afgelopen jaar....is het meegevallen,ik mag hopen dat alles goed is gegaan en je meisje is inmiddels weer een jaartje ouder en wijzer geworden,en als je een moeder hebt die Lynda heet heb je als kind het geluk dat je al jaren lang elke dag een stukje wijzer gemaakt bent en wordt, door je moeder die het beste met haar kinders voorheeft...en ze elke dag een zacht duwtje richting grote mensen wereld geeft met vooral véél liefde.
Lieve Lynda probeer uit dit vast positive afgelopen jaar als moeder op die zelfde weg door te gaan....ook al kan niemand in de toekomst kijken, ik hoop dat jij als (over)bezorgde moeder over een jaar net zo trots bent op meisje twee die tegen die tijd allang gesetteld is op haar nieuwe school....en het wel gezellig vindt om haar grote zus in het schoolgebouw tegen te komen...maar voor de rest héél goed haar eigen boontjes kan doppen.
Alles....komt niet goed...het is goed op dit moment en laten we geloven en vooral hopen dat het goed mag blijven gaan!!!:-)
Liefs en groeten van een moeder én oma wiens kleindochter ook naar de middelbare zal gaan na de zomervakantie....ook het dorp uit op de fiets.
Ger
Een reactie posten